Rozdział 14

~Jorge~

Ojciec Tini to dopiero miał wyczucie czasu. Miałem nadzieje, że chociaż w górach będziemy mieli trochę spokoju.Od razu jak wbiegł do pokoju Martiny zaczął krzyczeć, a Tini na szczęście go uspokoiła. 

-Ej, nie drzyj się tak i daj sobie spokój - krzyknęła do niego, po czym on trochę ochłonął i sobie dał już spokój 

-Dobra, no to tylko po po przyszedłeś ? - zapytała

-Nie przechodziłem właśnie koło pokoju Francisco i poprosił mnie, żebym was do niego zawołał

-No dobra to zaraz tam pójdziemy - powiedziała , po czym Herman wyszedł.

Szybko pocałowałem Tini w policzek i wybiegłem z pokoju, a przy okazji krzyknąłem 

-Obiecany to był

-No okej, ale dlaczego wybiegłeś ? - wyszła za mną i mnie zapytał

-Bo coś czułem, że w końcu oberwę do Ciebie poduszką 

-I się nie myliłeś - oznajmiła, po czym wyciągnęła zza pleców małą poduszkę i mnie walnęła.

Nie chciałem się z nią bić poduszkami, więc złapałem ją w pasie i wziąłem na ramię i zaniosłem ją do pokoju Fran, żeby zobaczyć co chciał .

~Francisco~

Jorge i Martina weszli do mnie do pokoju i oznajmiłem im, co wymyśliliśmy razem z Leną

-Przed chwilą Lena sprawdzała jaka będzie pogoda w górach i zauważyła, że jutro wieczorem jest koncert "JustLikeThey". 

-Jej mój ulubiony zespół - krzyknęła Martina

-Ale co to za zespół - Jorge zapytał ze zdziwieniem, po czym Martina dziwnie na niego spojrzała

-Więc tak jest to zespół składający się z 3 dziewczyn i 3 chłopaków - oznajmiła Tini

-No i co o tym sądzicie może byśmy się wybrali ? -zapytała Lena

-Aaaaaa ... ! Pewnie - Martina zaczęła krzyczeć 

-Tylko jeszcze trzeba się zapytac Mercedes i Diego idą , a na razie ich nie ma w domu, bo gdzieś  poszli - oznajmiłem

-Okej, to ja załatwię bilety, dla wszystkich -  powiedziała Lena

~Martina~

Strasznie się cieszyłam, że będę mogła pójść na koncert JLT ( "JustLikeThey), ale byłam zmęczona więc chciałam iść do pokoju

-Dobra, kochani to wy załatwiajcie, a ja idę do swojego pokoju

-Taak . Najlepiej przyjść na gotowe - zaśmiał się głośno Fran

-Spadaj - tylko krzyknęłam i poszłam do siebie.

Usiadłam na parapecie, bo akurat był tak fajnie obniżony i trochę patrzyłam w okno,ale też trochę opisywałam to wszystko w pamiętniku i rysowałam. W pewnej chwili ktoś zasłonił mi oczy. Byłam pewna, że to Jorge. Odwróciłam się i przede mną stał kto inny , a mianowicie ... 

***

Chyba trochę nudny, ale nie wiem brak mi dziś weny ;(

3 Komentarze = next ;p